maandag 14 augustus 2017

George Saunders || Lincoln in the Bardo


Man Booker Longlist 2017

Lincoln in the Bardo is bepaald geen standaardroman, daarvoor wijkt de vorm teveel af van wat we gewend zijn. Een deel van de roman is namelijk opgebouwd uit citaten uit brieven, biografieën, krantenartikelen ed over Abraham Lincoln, een ander deel bestaat uit opmerkingen, reacties, kreten, uitleg, aanmoedigingen ed van een groep doden op een begraafplaats. Zij geloven heilig dat ze slechts ziek zijn en hopen nog steeds op genezing, en daarmee vereniging met hun geliefden. De komst van jonge Willie Lincoln, overleden aan een zware longontsteking met complicaties, verandert de situatie.

Een jong iemand wordt geacht meteen door te gaan naar de hemel, dralen zij, dan worden ze opgeslokt door de vegetatie. Een bezoek van Lincoln aan de begraafplaats maakt dat Willie weigert naar de hemel te gaan. Dat levert een roman op met twee sporen: veel feitjes over Lincoln en een verrassende inkijk in het leven na de dood.

Om met het eerste te beginnen: hoewel af en toe best wel interessant, begon de opsomming van (zogenaamde?) quotes over Lincoln op een zeker moment te vervelen, het werd tot een trucje. Ik snap de keuze van de auteur, maar het stijlelementen werkt niet eeuwig. Het werd een beetje saai.

De opmerkingen, aanmoedigingen en onthullingen werken wel, zeker wanneer ze van informatieve feiten over de levens van de weigerachtige doden gaan naar inkijkjes in hun overtuigingen, hun angsten. Het wordt steeds duidelijker waarom ze weigeren te accepteren dat ze dood zijn. De mooiste scenes zijn dan ook die waarin ze in hun pogingen om Willie te helpen geconfronteerd worden met hun eigen sterfelijkheid en hun eigen aarzeling om te accepteren dat ze zijn gestorven.

Lincoln in the Bardo is een interessante roman die half-half overtuigt. Ik zou zeggen neem alle Lincoln-feitjes tot je (er zitten echt wel heel interessante tussen) maar concentreer je vooral op de prachtige ontboezemingen van de de doden. Zij maken Lincoln in the Bardo tot een prachtig verhaal over verdriet en weigeren je lot te ondergaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten