zondag 9 juli 2017

Jacqueline Woodson || Another Brooklyn


In deze korte roman kijkt hoofdpersoon August terug op haar jeugd. De begrafenis van haar vader en de ontmoeting met een jeugdvriendin in de metro brengen de herinneringen boven. August is geboren in Tennessee maar verhuist samen met haar vader en broertje in de jaren 70 naar Brooklyn, net als veel andere Afrikaans-Amerikanen. Daarna ontmoet ze de drie meisjes die haar hartsvriendinnen gaan worden: Gigi, Angela en Sylvia. August en haar vriendinnen ontdekken wat het betekent om te puberen in een stad die indertijd nog bekend stond om haar gewelddadigheid en vrouwonvriendelijkheid. Vanaf een jonge leeftijd moeten ze alert zijn, hun mannelijke leeftijdsgenoten zien hen als prooi en doen hun uiterste best om hen te verleiden.

Terwijl vader en broer verleid worden door de Islam, kiest August voor haar vriendinnen. Zij delen elkaars geheimen, zij proberen elkaar te helpen in het opgroeien. Slechts één van hen groeit op in een volledig gezin, de drie anderen missen op welke manier dan ook hun moeders. Woodson is er duidelijk in dat de meiden de prooi zijn van jongens op zoek naar seks, zij benoemt hun andere problemen nergens direct, uit terloopse opmerkingen en beschrijvingen blijkt waar de meiden tegenaan lopen.  Uiteindelijk blijkt het toch een vriendje die de vriendschap op het spel zet.

Woodson heeft gekozen voor een ik-figuur die vanuit haar standpunt terugblikt, we horen nooit hoe de drie andere meiden over een situatie denken. De realiteit komt vaak tot de lezer door een subtiele toevoeging, een feitelijke opmerking. De lezer ontdekt terloops wat er daadwerkelijk speelt. De ik-figuur brengt haar gevoelens de roman in, waardoor deze nooit droog of opsommend wordt. Another Brooklyn is een persoonlijk, gevoelig relaas.

Woodson’s roman is ingetogen en toont veel inlevingsvermogen. Het is duidelijk dat zij weet wat er in het leven van vier jonge vrouwen kan spelen. Woodson heeft ook duidelijke keuzes gemaakt. Wij weten wel dat August uiteindelijk gaat studeren, waarom en hoezo vertelt zij niet. Net zo min als wij een helder beeld krijgen van de jaren tussen het einde van de vriendschap en de begrafenis van haar vader. Dat is een welbewuste keuze van Woodson die maakt dat ik – hoewel ik wat zij geschreven heeft prachtig vond – toch steeds een beetje het idee heb dat de roman niet volledig is, niet af.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten