Fatima Bhutto / The Shadow of the Crescent Moon




Drie broers op weg naar de moskee op de dag van het Suikerfeest. Vanaf het begin is het duidelijk dat er iets gaat gebeuren in Mir Ali, een stad aan de grens van Pakistan met Afghanistan. De drie hebben niet voor niets besloten elk naar een andere moskee te gaan. Alan Erum, de oudste, gaat eerst zaken afhandelen. Hij is de man die bewust gekozen heeft voor de toekomst, hij wil vooral zichzelf meenemen op de vaart der volkeren. Sikandar, de middelste, is minder ambitieus. Hij is arts geworden maar heeft niet de ambitie om een carrière te starten in een andere stad en ziekenhuis. Hayat, de jongste, is het kind van de gewapende strijd om onafhankelijkheid. Hij volgt zijn vader op die hem eigenlijk geen keuze gelaten heeft.
Er gaat een bom ontploffen. Het is duidelijk dat Hayat hierbij betrokken is, dat Sikandar zich afzijdig houdt en gaandeweg wordt ook duidelijk dat Aman iets van plan is. Bhutto schetst aan de hand van drie uur uit het leven van deze drie broers hoe het is om te leven in een plaats als Mir Ali waar onderdrukking en indoctrinatie door de regering, geweld door zowel Taliban als onafhankelijkheidsstrijders aan de orde van de dag is, met alle ontberingen en verschrikkingen van dien. En dat doet ze erg goed.
Op de voorlaatste pagina's wordt duidelijk wat Aman van plan is, Bhutto heeft de lezer flink op het verkeerde been gezet. Nog verrassender blijkt de keuze die Hayat gemaakt heeft: hij is de strijd moe en neemt een zeer onverwacht besluit. Zo onverwacht dat ik het niet echt accepteer. Het is een besluit dat misschien meer past bij de telg uit een belangrijke Pakistaanse politieke dynastie, Bhutto, dan bij de jongeman die altijd geleefd heeft voor zijn stad.