Audrey Magee / The Undertaking

 The Undertaking speelt in de Tweede Wereldoorlog. Twee mensen die elkaar niet kennen trouwen zodat hij een paar weken met verlof mag en zij recht heeft op een weduwepensioen. Ze hebben geluk, ze worden verliefd. Dan moet hij weer terug, naar het front in Rusland. Vanaf dat moment gaat The Undertaking over het contrast tussen de ontberingen die hij lijdt aan het front en de luxe die steeds meer deel van haar leven wordt. Haar vader helpt een hoge Nazi en wordt daarvoor beloond: een duur, ruim appartement (geaccepteerd in de volle overtuiging dat de vorige bewoners, Joden, er geen recht op hadden), kleding, eten en status. Katharina accepteert alle luxe, naarmate de oorlog vordert neemt bij haar de twijfel toe: gaat Duitsland winnen? Is die zege alle opofferingen waard? Magee laat ondertussen haarfijn zien dat Jan de Soldaat zonder enig pardon wordt opgeofferd voor de Duitse zaak, terwijl hoge officieren en partijbonzen in Berlijn het goede leven leiden. Zelfs wanneer de oorlog hopeloos verloren blijkt, blijft het verschil tussen rangen en standen bestaan: antibiotica wordt bewaard voor de kinderen van hooggeplaatste nazi's, niet voor Katharina's zoon.
The Undertaking is ook een roman over met de troepen meelopen, geen eigen mening hebben. Katharina, haar echtgenoot Peter en haar vader gaan met de stroming mee. Ze doen wat nodig is om te overleven en voegen zich. Aan de wensen van de partij, van het leger en later de overwinnaars. Ze schikken zich naar hun omstandigheden.  In feite zijn ze heel normale mensen die doen wat heel veel normale mensen doen. De beschrijvingen van oorlog, honger, kou of angst zijn schrijnend, het gemak waarmee geloofd wordt in propaganda en de belofte van het enige echte Duitse volk in het Derde Rijk verontrustend. Geen helden in The Undertaking, alleen maar brave burgers die geloven in wat hun verteld wordt.